żyjąc umieram powoli, albo

umierając żyję jeszcze niestety

za woalem codzienności 

kryję niecodzienność, która

wysysa mnie ze mnie

chowa bliznę.

przestaję pamiętać,

niepamiętać zaczynając

cierpię

nie żegnam się z życiem.

umieram jeszcze niestety

żyję.