Jeszcze nauczę się zdobywać ludzkie serca,
z otchłani strachu wydostanę się.

i otworzę siebie na siebie

i na Ciebie

I właśnie ,
niczego mi tak nie żal,
jak tego, że wciąż zamknięta
jestem w swojej ostrożności,
Otoczona przerażeniem, jakimś wyimaginowanym strachem

I mam rację

Bo przecież
pewnie tak to się wszystko skończy,
jak kończy się zawsze,
że złamiesz mnie,
jak łamiesz herbatniki





herbatnik też człowiek.
Ze szramą na sercu przecież, wygiętą w uśmiech,

Ale jaki to byłby szeroki uśmiech



Ostatni co prawda,

Ale jaki szeroki..