i tak mi jakoś wszystko jedno,
bo chyba wyleczyłam się
z tęsknoty  do czegoś, czego nie było

wyobraźnia
była

Ciebie

nie było
przecież
nigdy

i tak mi jakoś łatwiej teraz
spojrzeć Tobie w oczy
jak obcemu

i takie to jakieś dziwne,
że wszystkim łatwo
przemierzać godziny z tymi, których nie znają,
a nie potrafią z tymi, którzy znaczą tak wiele

i tak mi jakoś weselej,
bo chyba wyleczyłam się
z tęsknoty do Ciebie

i tak mi się teraz wydaje,
że skoro już nie jesteśmy ważni dla siebie,
to możemy spędzić razem czas

takie to będzie mniej zawodne wszystko
dla mnie

I nie zapomnisz o tym co było, 
choćbyś spalił ten sponiewierany świstek papieru
to nie zapomnisz,
bo przecież sam go zapisałeś.

Teraz zapisz inny, 
może niczego się nie nauczysz,
a wyrobisz sobie chociaż charakter pisma.

A tamten?

Zegnij go na pół
i wracaj do niego myślami,
wspominaj najlepiej i njagorzej,
ale nigdy nie rozkładaj go znowu.

Z nowej perspektywy będzie wyglądał inaczej,
nie sprawdzaj jak,

bo

niech Ci się wiedzie.


NIECH WAM WSZYSTKIM WIEDZIE SIĘ WOWYM ROKU.

gównowiedzącaożyciu ja, 
radząc sobie beznadziejnie radzi wam jak najlepiej.
Pomagam innym, sobie też kiedyś pomogę,
Od dziś zacznę i może nie skończę próbować nigdy.